Mroźno i rekordowo - 33. Bieg Gwarków

"Ja bym chory był, jakbym Gwarki opuścił. Koledzy, atmosfera, kurczę, to są przeżycia; to jest nasz, wałbrzyski bieg. Teraz to już honorowo biegam, wpisowego nie płacę i jeszcze dodatkowe puchary dostaję" - mówi Józef Żuk, który zaliczył wszystkie rozegrane edycje Biegu Gwarków. Ma 79 lat.

Piękna, słoneczna ale i bardzo mroźna pogoda, dobrze przygotowana trasa i dramaturgia na finiszu - tak było w minioną niedzielę w Andrzejówce, gdzie odbył się 33. Bieg Gwarków. Była również rekordowa frekwencja - na starcie stanęło 686 biegaczy, i osobisty rekord jednego z biegaczy - Józefa Żuka, który nie odpuścił żadnej z edycji.

Fot. fotomaraton.pl

Największym zainteresowaniem cieszyła się trasa 10-kilometrowa. Dwa podbiegi pod Waligórę (styl dowolny) i Klina (styl klasyczny) w zupełności wystarczały narciarzom. Do najbardziej dramatycznego rozstrzygnięcia doszło jednak na mecie biegu na 20 km. Na czele stawki cały czas łeb w łeb biegła trójka zawodników, na ostatnim okrążeniu  do przodu wysforowali się Bogusław Gracz z Jaworzna i Radosław Szwade z Dusznik-Zdroju. Szwade miał już na swoim koncie zwycięstwo w Biegu Gwarków w 2009 roku.  Walka była bardzo wyrównana, ale na finiszu na ucieczkę zdecydował się Gracz. Na kilkanaście metrów przed metą, zamiast w bramę mety skręcił... na jeszcze jedną pętlę pod górę! Zanim się zorientował jaki błąd popełnił, to zza jego pleców wybiegł Szwade i minął linię mety jako pierwszy.  Gracz ze stratą 6 sekund był drugi i nie mógł długo pogodzić się z tak niefortunnie przegranym biegiem.

Fot. fotomataron.pl

Wśród kobiet najlepiej pobiegła Czeszka Jitka Pesinova - zwyciężczyni ubiegłorocznego Biegu Piastów. Tylko pięciu mężczyzn wyprzedziło ją na tej trudnej trasie. Na tym dystansie nie miała rywalek, które miałyby szansę nawiązać z nią kontakt. Drugą na mecie Alenę Indriskovą wyprzedziła aż o 29 minut!

Podczas gdy najlepsi rywalizowali o podium, reszta uczestników chłonęła atmosferę, zmagała się z podbiegami, cieszyła się piękną, śnieżną zimą. Wałbrzyszanin Józef Żuk jako jedyny ukończył wszystkie biegi. Edward Dudek z Radziechowych koło Żywca 32. razy bieg w terminie, raz zaliczał bieg tydzień po imprezie. Warto to docenić bo mieszka ponad 300 km od Wałbrzycha.

Fot. fotomaraton.pl

Józef Żuk: "Ciągnęło mnie do sportu od zawsze, ale na wsi nie było czasu ani warunków. Chodziłem jako dzieciak trochę na nartach, co je tato przywiózł ze Wschodu po wojnie, swojskiej roboty".

Tekst: wroclaw.gazeta.pl

Prawdziwe narty to były, dopiero jak człowiek dorósł. Górnikiem nie byłem, ale jak w 1978 ogłosili Bieg Gwarków, zaraz się zapisałem. No i pociągło człowieka tak, że do dzisiaj biegam. Ten pierwszy bieg? Miałem zwykłe buty, takie jakie kawalerka nosiła do kościoła w latach 50.: kwadratowe, sznurowane, za kostkę. Do tego sweter, lichy dresik i kije z trzonków od mioteł. Wywierciłem dziurki na sznurki wokół ręki, a groty z gwoździa, żeby się na oblodzonej trasie nie ślizgały. Narty "kandahary", zjazdowe, ciężkie, okuwane metalem po bokach: sprężynki i haczyki zapinało się na zjazdach, a odpinało do biegu. Smarowałem je świeczką, smarów wtedy nie znałem. Narty 2,20, a ja 1,65 metra... Rozumie pani, że łatwo nie było, ale parę w nogach miałem. Narty i buty same nie pobiegną, forma jest potrzebna. Tacie za młodu pomagałem w kuźni, w koksowni się narobiłem; ułomek nie jestem.

Na tysiąc zawodników mieściłem się w pierwszej setce. Biegi były kiedyś jak malowanie: jarmark z chorągiewkami, kubeczkami, balony puszczali, kibiców niesamowicie dużo. Górnicy autobusami z całej Polski zjeżdżali, niektórzy na trąbkach wygrywali. Frajda była, że hej. Teraz klapło, bo kopalń już nie ma. Mrozy też już nie te; synowie sobie nawet raz palce w Bsiegu odmrozili. Dawali też proporczyki, książeczki za kolejne zaliczone biegi. Mam już w domu małe muzeum: puchary, odznaki, 430 medali.... Bo ja jeszcze biegam zwykłe maratony, zaliczyłem 188, też za granicą.

Józef Żuk

No, ale narty są najważniejsze. Apetyt rósł - kupiłem sobie ruskie, potem czeskie; teraz mam sześć par bardzo porządnych. Jak jest mało śniegu albo idę na pola, to biorę te gorsze. W domu jestem gościem: zimą ciągle na nartach, dziki podglądam, muflony fotografuję. W sezonie osiem-dziewięć różnych biegów zaliczam; biegam gdzie się da - Czarna Góra, Sowa, Spalona koło Bystrzycy, no i oczywiście Andrzejówka, gdzie mi najbliżej. Kiedyś chodziło mi o wyniki, ambicja w człowieku była. Teraz już nie te lata na rywalizację, ale biegać muszę. Zwykle klasykiem idę, do łyżwy za niski jestem. Zaliczyłem 33 Biegi Piastów i 32 Biegi Gwarków. Jestem jedyny, co pobiegł we wszystkich Gwarkach; inni się wykruszyli w ostatnich latach - niedomagają na zdrowiu, strzyka ich albo zwyczajnie już się nie chce.

Ja bym chory był, jakbym Gwarki opuścił. Koledzy, atmosfera, kurczę, to są przeżycia; to jest nasz, wałbrzyski bieg. Teraz to już honorowo biegam, wpisowego nie płacę i jeszcze dodatkowe puchary dostaję.

Dołącz do nas na Facebooku.

Copyright © Agora SA